Αγαπάμε τα βιβλία και τα αγαπάμε πολύ!

Διαβάζω πολύ. Πάρα πολύ. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω ένα βιβλίο, πριν περάσει έστω μια μέρα, ξεκινάω το επόμενο. Ο άντρας μου, όποτε βλέπει καινούριο βιβλίο να μπαίνει στο σπίτι, λέει: "Καλά άλλο πήρες; Πότε πρόλαβες;!". Οι φίλες μου, όταν πάμε βόλτα και ξέρουν οτι θα περάσουμε απο κανένα βιβλιοπωλείο ή public, με κοιτάνε με ύφος και λένε: "Μαζέψου ε, φτάνει!". Τί να κάνω, δεν μπορώ, είναι το κόλλημα μου! Η αλήθεια είναι πως άν διάβαζα τόσο πολύ, όταν έπρεπε, τώρα θα δούλευα στη NASA. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, αλλά και η σχολή διοίκησης και οικονομίας καλή είναι!

Το καλό που έχει βγεί όμως απο όλο αυτό, είναι πως όσο με βλέπει ο γιός μου να διαβάζω, τόσο σιγά σιγά αρχίζει και ασχολείται και αυτός. Εννοείται πως tablet και τηλεόραση κατέχουν την πρωτιά, ας μην έχουμε αυταπάτες, δεν περιμένω θαύματα, αλλά έστω και λίγο, τον βλέπω που θέλει να αγοράζει κάποιο καινούριο βιβλίο και να το διαβάζει, είτε είναι τα Τελευταία Παιδιά Στη Γη, ή ο Καπετάν Βράκας ή έστω ένα Μίκυ Μάους! Προσπαθώ να τον ενθαρρύνω, χωρίς να τον πιέζω, έτσι κι αλλιώς όλα θα γίνουν στον χρόνο που πρέπει. Πολλές φορές, του διαβάζω εγώ κάποιο παραμύθι ή βιβλίο που θα διαλέξει. Είναι πάντως τρόπος ζωής στο σπίτι μου. Ένα βιβλίο μπορεί να "ανοίξει" το μυαλό του αναγνώστη, ανεξάρτητα απο την ηλικία του. Στα παιδιά πολύ περισσότερο γιατί διεγείρει τη φαντασία του, μαθαίνει καινούριες λέξεις, εκφράσεις, μαθαίνει για την ιστορία και τον πολιτισμό, όχι μόνο της χώρας του, αλλά και άλλων χωρών. Για αυτό και θεωρώ πως είναι τόσο σημαντικό.

Η αγάπη για τα βιβλία δεν έρχεται απο τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν μπορείς να το επιβάλεις σε κανέναν. Αποτελούμε παράδειγμα μίμησης για τα παιδιά μας και είναι ένας μοναδικός τρόπος να τους δείξουμε πώς να μπαίνουν σε τόπους μαγικούς, να ανακαλύπτουν καινούρια μέρη στα μονοπάτια της φαντασίας.