Παιδιά και οθόνες
Ζούμε σε μια πολύ γρήγορη εποχή, φουλ στην πληροφορία, μέσα στην τεχνολογία. Προσπαθούμε να συμβαδίζουμε με τους ρυθμούς τις εποχής μας, όσο καλύτερα μπορούμε. Απο αυτόν τον "αγώνα δρόμου" φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα παιδιά. Έχουν γεννηθεί μέσα σε αυτό. Ένα απο τα θέματα που έχουν όλες οι μαμάδες που ξέρω, λοιπόν, έστω οι 8 στις 10, είναι το θέμα του tablet/pc/playstation/smartphone. Πολλές ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Θα μου πεις και με το δίκιο σου: "εμείς τί κάνουμε; Δεν είμαστε όλη μέρα με ένα κινητό στο χέρι;". Αχ, ναι είμαστε. Και αυτό το παράδειγμα δίνουμε στα παιδιά.
Έρευνες δείχνουν οτι τα μικρά παιδιά, ηλικίας μέχρι δύο ετών δεν πρέπει να έχουν επαφή με οθόνες, ούτε και με πολύ τηλεόραση. Μια άλλη, παλιότερη, μιλούσε για τον κανόνα 3-6-9-12, όχι τηλεόραση πριν από τα 3 χρόνια, όχι παιχνίδια σε κονσόλα πριν από τα 6, όχι internet πριν από τα 9,όχι social media πριν από τα 12. Σε άλλη έρευνα, οι ερευνητές πίστευαν, ότι ο χρόνος που περνά ένα παιδί μπροστά από μια οθόνη δεν διεγείρει τον εγκέφαλο με τον τρόπο που το κάνει η ανάγνωση βιβλίων και παράλληλα αλλοιώνει την ποιότητα του ύπνου, ο οποίος είναι απαραίτητος για την ανάπτυξη των παιδιών. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε οτι παιδιά ηλικίας δύο έως τριών ετών που περνάνε περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα μπροστά σε μία οθόνη, γίνονται λιγότερο δραστήρια σωματικά όταν φθάσουν στην ηλικία των πέντε έως έξι ετών, σε σχέση με τα παιδάκια που δεν περνούσαν πάνω από μία ώρα ημερησίως με μία οθόνη. Σύμφωνα με μια άλλη μελέτη, η τηλεόραση παραμένει η συχνότερα χρησιμοποιούμενη οθόνη από τα μικρά παιδιά. Η τελευταία που βρήκα έλεγε, πως αντίθετα με την τάση για τη δημιουργία πανικού σχετικά με το χρόνο που περνάνε τα παιδιά μπροστά από μια οθόνη, τελικά αυτό δεν έχει και τόση σημασία για την ψυχική υγεία τους.
Τελικά αυτό που βλέπω εγώ, είναι ένα μπέρδεμα. Οι μεν λένε αυτό, οι δε λένε εκείνο. Προσωπικά δεν συμφωνώ με την απεριόριστη χρήση του tablet/pc/playstation/smartphone. Επίσης, πιστεύω πως όταν επιτρέπουμε στα παιδιά να ασχοληθούν με αυτά, θα πρέπει να ασχολούνται για να διασκεδάζουν και όχι να τρελαίνονται επειδή χάνουν στο παιχνίδι που παίζουν. Καταλαβαίνω, πως καμιά φορά, πρέπει να είμαστε ελαστικοί με τα όρια που βάζουμε. Καταλαβαίνω επίσης, οτι τα παιδιά βαριούνται και οτι και οι γονείς είναι άνθρωποι που μπορεί να είναι κουρασμένοι ή να μην έχουν όρεξη καμιά φορά να παίξουν, για χιλιοστή φορά, με δεινόσαυρους, κούκλες και αυτοκινητάκια. Καταλαβαίνω, οτι όλοι θέλουν κάποια στιγμή να χαλαρώνουν.
Στο δικό μας σπίτι, έχουμε βάλει κανόνα, για τη χρήση του tablet ή του laptop. Αν δεν το κλείσει ενώ έχει περάσει η ώρα που μπορεί να παίζει, τότε υπάρχουν συνέπειες (πχ προχθές, το τερμάτισε μέχρι που τέλειωσε η μπαταρία και σαν συνέπεια, δεν έπαιξε την επομένη). Όσο για την τηλεόραση, προσπαθούμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα. Παραδέχομαι πως είναι δύσκολο, είπαμε καμιά φορά βαριόμαστε, τί να κάνουμε, θέλουμε να λιώσουμε. Το θέμα είναι, πως προσπαθούμε να μην είμαστε υπερβολικοί, αλλά και να μην είμαστε πολύ χαλαροί σε αυτό το θέμα. Τα παιδιά μας, ζουν σε μια εποχή τεχνολογικών επιτευγμάτων, δεν γίνεται να τα περιορίσουμε εντελώς σε ότι αφορά τη χρήση οθόνης. Αυτό που μπορούμε όμως, όσο ακόμα το επιτρέπει και η ηλικία, είναι να ελέγχουμε με όρια, τον χρόνο έκθεσης τους. Να τα παίρνουμε και να βγαίνουμε απο το σπίτι, σε πάρκα και παιδικές χαρές. Και να μην ξεχνάμε το σημαντικότερο για ένα παιδί: να είναι οι γονείς του εκεί, να ασχολούνται μαζί του, να περνάνε ποιοτικό χρόνο μαζί.
