Η μέρα της γιορτής μου

Λοιπόν, 25/11/2020. Η μέρα της γιορτής μου. Λόγω καραντίνας, ήμουν μόνο εγώ με το παιδάκι μου. Δεν με πείραξε καθόλου. Παραγγείλαμε και μια πιτσούλα και κάτσαμε τα δυό μας. Μου έκανε και δώρο το πουλάκι μου, δύο βιβλία απο τη βιβλιοθήκη του. Το έκρυψε μάλιστα, για να μην το δώ. Αγοράκι μου! Συγκινήθηκα που μπήκε στον κόπο να ασχοληθεί. Ήθελε να μου φτιάξει ένα βραχιόλι, αλλά πού να βρεί χάντρες;! Πώς να μη νιώθω ευλογημένη μετά απο όλο αυτό; Έχω το πιο γλυκό παιδάκι του κόσμου! 

Όλη αυτή η κατάσταση, σε βάζει σε σκέψεις. Αναθεωρείς κάποια πράγματα, εκτιμάς περισσότερο άλλα που τα θεωρούσες δεδομένα, επειδή ακριβώς, δεν χρειάστηκε ποτέ να ανησυχήσεις ή να παλέψεις για αυτά. Πράγματα όπως η υγεία, η οικογένεια, την επαφή, τα αγαθά που άλλοι δεν μπορούν να έχουν, κ.α. Τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα που δέχτηκα σήμερα, ήταν περισσότερα και πιο συνεχόμενα απο κάθε άλλη φορά, δεν προλάβαινα να σηκώσω κινητό, χτυπούσε σταθερό και το ανάποδο. Πόση αγάπη! Νιώθω ευγνώμων για όλο αυτό.