Τί συμβαίνει στην κοινωνία μας;

 
Προσπαθώ να καταλάβω. 

Photo by Tim Mossholder on Unsplash

Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις, σε συζητήσεις, για τραγικά ή φρικιαστικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Τους τελευταίους 2 μήνες, είμαστε όλοι συγκλονισμένοι, με την υπόθεση των Γλυκών Νερών. Η δολοφονία μιας κοπέλας μόλις 20 ετών, απο τον άντρα της. ΤΡΑΓΙΚΟ! Έρχεται μετά η υπόθεση του ιερέα που βίασε δύο ανήλικα κορίτσια και βρέθηκε στην κατοχή του υλικό παιδικής πορνογραφίας. ΦΡΙΚΗ! Μετά, η υπόθεση της καθαρίστριας, που εκεί που έκανε τη δουλειά της η γυναίκα, ξαφνικά άνοιξε η πόρτα ενός διαμερίσματος, την άρπαξε ένας Βούλγαρος και την βίασαν επανειλημμένα μαζί με ένα φίλο του, ενώ την ξυλοκοπούσαν αδιάκοπα. ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ! Η υπόθεση ενός άλλου ιερέα, ο οποίος έριξε σε Μητροπολίτες βιτριόλι, γιατί ήθελαν να τον καθαιρέσουν λόγω της εμπλοκής του με ναρκωτικά, υπεξαίρεση χρημάτων κ.α. ΤΡΕΛΟ! Τέλος, μια ομάδα τεσσάρων Πακιστανών, παρέσυραν και βίασαν μια 24χρονη, έγκυο, με διανοητικά προβλήματα κοπέλα. ΦΟΒΕΡΟ! Μέχρι το βράδυ, δεν ξέρω τί άλλο θα ακούσω.

Και όλα αυτά, μόνο απο τις ειδήσεις. Απο φίλους, γνωστούς, συγγενείς, γείτονες μαθαίνεις τα πιο τοπικά. Για την ληστεία στο φαρμακείο της γειτονιάς, οπού ο δράστης δεν αρκέστηκε μόνο στο να κλέψει αλλά έπρεπε να χτυπήσει κιόλας της ιδιοκτήτρια. Για την βόλτα κάποιων παιδιών που τους βγήκε ξινή τελικά, αφού τους στρίμωξαν αλλοδαποί συνομήλικοί τους και τους κλέψανε, μπροστά στα μάτια τόσων ανθρώπων. Για κάποιον που πήρε το κατόπι μια κοπέλα που γυρνούσε σπίτι της, με σκοπό να ικανοποιήσει τις άρρωστες ορέξεις του. Για κάποιον άλλον, που ευτυχώς τον είδαν και τον κυνήγησαν. Για μια παρέα γυναικών, οι οποίες ελέγχουν ποιες είσοδοι πολυκατοικιών είναι ξεκλείδωτες, με σκοπό να μπουν μέσα και να δούν ποια διαμερίσματα είναι άδεια, για να τα διαρρήξουν. Το bullying που μπορεί να δέχεται το παιδί του γείτονα, ένας συνάδελφος στη δουλειά, επειδή είναι διαφορετικός, κοντός, χοντρός κτλ. Για τόσα πράγματα, παγκοσμίως, που σε ταρακουνάνε κάθε φορά τόσο πολύ και λες "όχι ρε, δεν μπορεί...".

Προσπαθώ να καταλάβω. Τί συμβαίνει; 

Θα πει κάποιος "μα όλα αυτά συμβαίνουν εδώ και τόσα χρόνια, τώρα τα είδες εσύ;" Όχι. Τα ήξερα. Απλά, τώρα άρχισαν να βγαίνουν όλα στη φόρα. Τώρα ακούγονται τόσο δυνατά και τόσα πολλά. Και αναρωτιέμαι, πώς έχουμε καταντήσει έτσι; Πως έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο; Σε μια εποχή που τα έχουμε όλα, με το πάτημα ενός κουμπιού;  Ο ένας να προσπαθεί να βγάλει τα μάτια του άλλου; Σε τί κόσμο ζούμε; Δεν ξέρω τί μπορεί να φταίει. Ίσως, όλο αυτό που περνάμε τους τελευταίους 17 μήνες. Όλος αυτός ο περιορισμός, ο εγκλεισμός, ο φόβος, έχουν πυροδοτήσει κύματα βίας, ενδοοικογενειακής και μη.  Ίσως η τόσο πιεστική και αγχωτική καθημερινότητά μας. Ίσως να τα έχουμε παίξει, τόσο απλά!

Έχω πίστη στην ανθρωπότητα και στο καλό που κρύβεται μέσα στους ανθρώπους. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Θέλω να πιστεύω, οτι δεν είναι όλα τόσο μαύρα. Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν. Άνθρωποι που τους ενδιαφέρει και βοηθάνε τον πλησίον τους, αφανείς ήρωες. Και πιστεύω, οτι κάνουν τη διαφορά. Πρέπει να σταθούμε όλοι απέναντι σε κάθε είδους βίας, σεξουαλικής, θρησκευτικής, κοινωνικής.

Προσπαθώ να καταλάβω τί συμβαίνει. Δεν μπορώ...Αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να πολεμάω τέτοιου είδους καταστάσεις και συμπεριφορές με όλο μου το είναι! Για να μπορέσω να γίνω κι εγώ μέρος αυτών που προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο.