Εσύ που πέρασες την Κ. Δευτέρα;

Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι και πλησίαζε η Καθαρά Δευτέρα, ανυπομονούσα για το πέταγμα του χαρταετού. Όπου κι αν βρισκόμασταν, θα ξεκινούσαμε το πρωί με τους γονείς μου και την αδερφή μου αρχικά γιατί ο αδερφός μου δεν είχε γεννηθεί ακόμα, για να πάρουμε τα βουνά και τα λαγκάδια. Τί όμορφα που περνούσαμε. Θυμάμαι τόσο έντονα τον μπαμπά μου, να τρέχει με τον χαρταετό όταν δεν φυσούσε αρκετά. Γυρνώντας στο σπίτι, η μαμά μαγείρευε, καλαμαράκια και πατάτες τηγανητές, ενώ απο το πρωί, είχαν ήδη προμηθευτεί την παραδοσιακή λαγάνα. 

Μετά απο τόσα χρόνια, ακόμα περιμένω αυτή τη μέρα πώς και πώς. Κανονίσαμε να μην απομακρυνθούμε πολύ, αφού η χθεσινή πρόβλεψη έδινε βροχές, να μείνουμε μέσα στην πόλη, αντί να βγούμε στην εξοχή ή να πάμε στη θάλασσα. Ευτυχώς τελικά, η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Αφού σηκωθήκαμε και πήραμε πρωινό, ντυθήκαμε και ξεκινήσαμε. Προμηθευτήκαμε τον χαρταετό μας απο τον δρόμο, αγοράσαμε λαγάνα και καφέ και φτάσαμε στο ΟΑΚΑ. Είχε αρκετό κόσμο, παιδάκια με τους γονείς τους και αθλητές που προπονούνταν. Για καλή μας τύχη, είχε λίγο αέρα, οπότε ο χαρταετός μας, σηκώθηκε σχεδόν αμέσως. 

Το παιδάκι μου διάλεξε έναν χαρταετό σε σχήμα δράκου. Είναι πολύ εντυπωσιακός και όμορφος. Επίσης, είναι πανάλαφρος, καμία σχέση με τους κλασικούς χαρταετούς των παιδικών μου χρόνων, οι οποίοι ενώ είναι πολύ όμορφοι και με πολλά σχέδια, έχουν αρκετό βάρος. Αν είχαμε πάντως λίγο έξτρα σπάγκο, θα πετούσε ψηλότερα. 

Αφού περάσαμε όμορφα τη μέρα μας, ήρθε η ώρα να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού, η ώρα του φαγητού. Βγάλαμε φωτογραφίες, παίξαμε και γελάσαμε. Μου αρέσουν αυτές οι μέρες. Είναι οικογενειακές, είναι για να τις περνάς με φίλους, είναι τόσο παραδοσιακές. Αυτά θυμόμαστε μετά απο χρόνια και χαιρόμαστε.